Overleven buiten de kampen

De ceintuur van gevlochten plantenvezels en gekleurde kralen in de vitrine werd gemaakt door Gerarda Mannot-Roggen uit Makassar op Celebes. Veel van haar familieleden en vrienden moesten naar een concentratiekamp. Zij niet, omdat ze deels van Indonesische afkomst was. Dat betekende niet dat het leven voor haar gemakkelijker was. Net als andere buitenkampers kreeg ze steeds meer te maken met intimidatie en agressie van Indonesiërs die zich lieten opjutten door antiwesterse, Japanse propaganda. Haar man was krijgsgevangen. Hun banktegoed was bevroren. Samen met een aantal andere Nederlands-Indische vrouwen probeerde Gerarda wat geld te verdienen met het verkopen van zelfgemaakte sieraden en poppen. Ook deze ceintuur heeft ze om deze reden gemaakt.

Marguerite Moscou-de Ruyter beschrijft treffend de toestand van de buitenkampers: br> “Ons beetje geld verdween als sneeuw voor de zon. De clandestien gevoerde correspondentie, het eten voor de krijgsgevangenen en ons eigen levensonderhoud kostten geld; bovendien hadden we geen inkomsten. Ik was druk met geld zoeken. Mijn schoonzus en ik begonnen kleding te verkopen, die we toch niet meer gebruikten. Langs de huizen liepen inlanders die alles opkochten. We werden op een afschuwelijke manier afgezet, want de opkopers wisten natuurlijk dat wij, de achtergeblevenen zonder man en zonder werk, dat geld nodig hadden.”