Een teken van leven via de radio

Deze viool is door Leo Reinders in krijgsgevangenkamp Changi gemaakt. Hij vertelt:
“We hadden een viool nodig voor het muziekensemble in ons kamp. Aan de hand van een viool in het kamp maakte ik een werktekening. Voor het bovenblad had ik een vurenhouten plank van een medicijnkist van het Rode Kruis. Uit een oude tafelpoot maakte ik de hals en krul. Voor het achterblad gebruikte ik een harde plank. Een beiteltje bleek het aangewezen gereedschap voor het maken der welvingen in boven- en achterblad. Omdat ik geen figuurzaag had, sneed ik de F-gaten met een scherp zakmes uit.
Dit alles was kinderspel bij hetgeen mij te wachten stond bij het buigen der zijkanten. Het materiaal hiervoor was de bovenste laag van een goede triplex-plank. In stoom werd de gewenste buiging verkregen van de op maat gemaakte stukken, die daarna in zelfgemaakte mallen te drogen werden gezet. Twee maanden waren verlopen toen de onderdelen konden worden gelijmd. De lijm kwam uit de werkplaats van onze Engelse medegevangenen; ik ruilde hem tegen een paar dure sigaren. Met behulp van vooraf gemaakte klemmen zat het instrument toen binnen enkele weken in elkaar. Van een Australische musicus kreeg ik twee snaren, voor de andere werd gesloopt lichtdraad gebruikt. Het was medio december 1944 toen ik onder grote belangstelling de eerste tonen aan mijn product

Na de Japanse capitulatie trad het muziekgezelschap van Leo Reinders op in uitzendingen van Radio Singapore voor Java. Bij hun eerste optreden hoorde zijn vrouw in Bandung zijn spel. Zo wist ze dat haar man nog leefde.